Gisteren reed ik terug van een strategiesessie bij een nieuwe client. Het was energiek, interactief. Ik
voel me geweldig. Terwijl ik die extase voel doe ik de check in mijn hoofd:
- Zit ik mezelf iets wijs te maken en op de borst te kloppen?
- Wat vond de klant feitelijk? Hoe verliep de sessie? Wat werkte?
Vrij snel komt 1 stuk feedback bovendrijven. Een deelnemer die uitsprak: “Ik heb vertrouwen in het
traject”. Oke, dat deel zit goed. Waarom voel ik mij zo opgelucht?
Ook daar komt direct een antwoord bovendrijven. Drie maanden eerder had ik een kick-off bij een
klant. Daar had ik mijn hart in mijn keel. Bijna compleet op slot, verstijfd. Ik kreeg mijn intro
nauwelijks uit mijn keel.
Exact die ervaring drie maanden terug is wat mij gedreven heeft om hard te blijven werken. Hard
aan mijn persoonlijke ontwikkeling, hard aan mijn eenmanszaak.
Nu maakt een zwaluw nog geen lente. Maar deze gewoontes hebben bijgedragen aan het
overweldigende gevoel van extase gisteren: - Dagelijks 10m primen. 1) Waar voel ik mij dankbaar voor? 2) Het gunnen van groei, geluk, en
impact bij anderen en mezelf, 3) welke uitkomsten ga ik vandaag realiseren. - Zelfregulatie/centreren. Tijdens de sessie van gister wel 20x toegepast. Zodra mijn aandacht
verschuift naar mijn gedachten of behoeftes. Shift naar wat zij nodig hebben en ervaren. - Tolereren om ‘nee’ te zeggen tegen een opdracht. Mijn conditie was dat er een oprecht wederzijds
(psychologisch) contract was voor samenwerking. En anders een opdracht terug te geven. Ondanks
angst voor geen werk en geen inkomen. - Sparren en hulp vragen aan competente vakgenoten.
- Persoonlijk leiderschap nemen. Proactief en bewust regie nemen over mijn gedrag, houding, en
mindset.